تحلیل مکانی- تطبیقی زیست پذیری شهری با تاکید بر بعد کالبدی (مطالعه موردی؛ محلات کیانپارس، گلستان و سپیدار شهر اهواز)

زیست پذیری با تکامل اولویت های برنامه ریزی و اهمیت پاسخ به نیازهای در حال افزایش جامعه ی پساصنعتیکه در جست وجوی تسهیلات، امکانات و کیفیت زندگی بالاتر و بیشتر است، رونق گرفته است. پژوهش حاضر باهدف تحلیل مکانی- تطبیفی زیست پذیری شهری با تاکید بر بعد کالبدی در محلات کیانپارس، گلستان و سپیدار شهر اهواز صورت گرفته است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی می باشد. پس ازتشکیل بانک داده و استخراج شاخص ها، برای کشف روند الگوها از ابزار Regression و برای وزن دهی به لایهها در داده های فضایی از روش خودهمبستگی فضایی ابزار Weights Manager موجود در نرم افزار Geodaاستفاده شد. همچنین برای توزیع فضایی زیست پذیری شهری از روش انسلین محلی موران، از ابزار cluster & outlier analysis از مجموعه ابزارهای موجود در Spatial Statistics Tools مربوط به نرم افزار ArcGISاستفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ۹ / ۲۴ درصد بافت کالبدی محله کیانپارس در وضعیت کاملا ایمن و۵ / ۱۰ درصد نیز در وضعیت کاملا ناایمن قرار گرفته اند. ۳۴ درصد بافت کالبدی محله گلستان در وضعیت کاملاایمن و ۱۹ درصد نیز در وضعیت کاملا ناایمن قرار گرفته اند. ۹ / ۲۴ درصد بافت کالبدی محله سپیدار در وضعیتکاملا ایمن و ۶ / ۳۳ درصد نیز در وضعیت کاملا ناایمن قرار دارند.

کلیدواژه ها:

تحلیل مکانی ، زیست پذیری شهری ، شاخص کالبدی ، شهر اهواز