شهرسازی عمودی و الزامات تحقق بلندمرتبه سازی درکلانشهر شیراز

مقدمه و بیان مسئله: رشد شتابان شهرنشینی در دهه های اخیردرکلانشهرها، موجب گسترش افقی فزاینده شهرها وافزایش ساخت و ساز در آن ها شده است. گسترش افقی شهر شیراز بدون برنامه ریزی و ملاحظات زیست محیطیصورت گرفته که سبب گسترش شهر به سوی پهنه های آسیب پذیر شده است و باعث بروز مسائلی مانند از میان رفتناراضی مرتعی و کشاورزی، باغات و توسعه نواحی مسکونی در دامنه هایی با شیب نامناسب، توسعه حاشیه نشینی دراراضی نامناسب شده است.هدف پژوهش: هدف از نگارش این پژوهش بررسی محتوا و پیشینه طراحی شهر عمودی به عنوان نظریده ای جدید درراستای حل پیامدهای ناشی گسترش افقی شهرها و بررسی شرایط شهر شیراز برای تحقق بلندمرتبه سازی در آن می باشد.روش پژوهش: درجهت دستیبابی به اهداف پژوهش از رویکرد کیفی و از شیوه مطالعه توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها منابع کتابخانه ای، اطلاعات نقشه ای و آرشیوی شهر شیراز می باشد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از بررسی ها نشان می دهد که شهر شیراز در طول دوره های مختلف تاریخی دستخوشتغییرات و گسترش شده است و شکل شهر از حلقوی به خطی تغییر یافته است. افزایش شهرنشینی و مهاجرت از روستابه شهر موجب شد طرح های جامع شهری به منظور پاسخ به نیاز اسکان در سه دوره گسترش افقی شهر را رقم بزند.گسترش افقی شهر شیراز بدون برنامه ریزی و ملاحظات زیست محیطی صور گرفته که سبب گسترش افقی شهر بهسوی پهنه های آسیب پذیر شده است بنابرای باید با مدیریت جامع تر در حفظ منابع باقی مانده کوشید. احداثبلندمرتبه ها در شهر شیراز با رعایت اصول و معیار بلندمرتبه سازی می تواند بسیاری از مسائل و معضلات امروز شهری راحل می نماید که برای بلندمرتبه سازی در شیراز پیشنهاداتی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

شهرسازی عمودی ، بلندمرتبه سازی ، توسعه افقی ، شیراز