بررسی سیر تحول موسیقی بومی آرربایجان با تاکیذ بر عاشیق ها

عاشیق ها در موسیقی منطقه آذربایجان, جایگاه ویژه ای دارند و آن ها وارثان موسیقی عاشیقی آذربایجان می باشند. عاشیق هاکه سازشان قوپوز نامیده می شود با الهام از رخ داد های دنیوی و حوادث گوناگون تاریخی ۰ موسیقی اصیلی را تحت عنوان موسیقیعاشیقی به وجود می آورند . این موسیقی نه تنها هنر بومی آذربایجان» بلکه روحیات فرهنگی آن ها را نیز باز می نماید. در این پژوهشسعی شده است به معرفی مختصری از ویژگی های ساز منطقه آذربایجان (صرفا قوپوز)، نوازندگان، چگونگی پرداخت به نغمه ها، سبکهای نوازندگی در دو منطقه شرقی و غربی (تبریز و ارومیه) و در نتیجه، چگونگی حفظ موسیقی عاشیقی آذربایجان شرقی و غربی،توسط نوازندگان معاصر در قالب نت نگاری پرداخته شود . از این روی این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این پرسش اصلی است کهموسیقی شفاهی منطقه آذربایجان، از منظر ربشه شناسی و زیبایی شناسی هنری و نیز فرهنگ شناسی مردم آذربایجان دارای چه ویزگیها و مشخصه هایی می باشد. با توجه به رویکرد ربشه شناسی و شناخت فرهنگ بومی منطقه آذربایجان. در روش تحقیق علاوه بر مطالعهآثار مکتوب از قبیل کتاب هاء مجله ها و مقاله ها در باب موسیقی عاشیقی فرآیند انجام تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و ازروش میدانی به عنوان روش گردآوری اطلاعات استفاده شده است. از جمله یافته های این پژوهش می توان به بررسی اتیمولوژیک و ربشهای در ساز قوپوز اشاره کرد که با رویکرد فرهنگ شناسی بومی آذربایجان از کارکردهایی با ویژگی های ملی، معنوی، آیینی، مذهبی، بزمیو رزمی بیان می کند که بر اساس الگوهای زیبایی شناسی فرمی در شیوه نوازندگی آذربایجان شرقی(عاشیق چنگیز و ایمران) و آذربایجانغربی(عاشیق دهقان و یوسف) از گذشته های دور تاکنون، نسل به نسل منتقل و حفظ شده است.

کلیدواژه ها:

موسیقی بومی آذربایجان ، عاشیق قویوز ، زیبایی شناسی ، نت نگاری