مصرف انرژی های تجدیدپذیر، بحران آب و تخریب محیط زیست با نقش تعدیل کننده حاکمیت

هر طی دو دهه اخیر ارتباط میان سطح توسعه یافتگی جوامع و میزان دستیابی به استانداردهای زیست محیطی و به تعبیری رعایت ملاحظات زیست محیطی در کانون توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر حاکمیت، مربع حاکمیت، جمعیت، سرمایهگذاری مستقیم خارجی و زمینهای کشاورزی بر انتشار گاز دیاکسیدکربن می باشد نوع تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ کنترل متغیرها یک تحقیق غیر آزمایشی و از نوع علی مقایسهای میباشد جامعه آماری این پژوهش منتخبی از کشورهای آسیایی بودند ابزار گردآوری اطلاعات داده های جمع آوری شده به صورت پنلی بوده و دیتای متغیرهای جمع آوری شده به صورت سالانه طی دوره زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ برای کشورهای هدف از سایت آمار بانک جهانی و پایگاه داده شاخص های توسعه جهانی و گزارش آب و هوا و توسعه کشورها، استخراج گردیده است. در این تحقیق پس از وارد نمودن داده های اطلاعاتی در کاربرگ های نرم افزار با استفاده از نرم افزارExcel و با توجه به تعاریف صورت گرفته شاخصها این مقادیر محاسبه و سپس با استفاده از نرمافزارEviews ۶ داده های جمع آوری شده مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج رگرسیون پانلی نشان دهنده مانایی متغیرهای تحقیق بود نتایج آزمون Fلیمر و هاسمن نشان دهنده استفاده از رگرسیون ترکیبی با اثرات ثابت بود نتایج نشان داد حاکمیت و رشد اقتصادی تاثیری معنادار و مثبت بر روی آلودگی محیط زیست دارد. ولی متغیر مربع تولید ناخالص داخلی اثر منفی بر آلودگی زیست محیطی دارد همچنین نتایج نشاندهنده تاثیر مثبت و معنادار سرمایهگذاری خارجی بر آلودگی زیست محیطی بود.

کلیدواژه ها:

حاکمیت ، مربع حاکمیت ، جمعیت ، سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، انتشار گاز دی اکسیدکربن