رابطه مهارت خودآگاهی و میزان اضطراب امتحانی دانش آموزان متوسطه اول با میانجی گری یادگیری خودتنظیمی آن ها

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی مهارت خودآگاهی با اضطراب امتحانی دانش آموزان متوسطه اول شهر قزوین با میانجی گری یادگیری خودتنظیمی صورت پذیرفته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان متوسطه اول شهر بجنورد بوده است. حجم نمونه این پژوهش بر اساس یافته های استخراج شده از جدول مورگان ۳۸۱ نفردانش آموز بوده است. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شده است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارت خود آگاهی فنیگستین و پرسشنامه یادگیری خود تنظیمی بوفارد و پرسشنامه اضطراب امتحانی فریدمن بوده است. برای تجزیه تحلیل داده ها ابتدا از تکنیک های آمار توصیفی از قبیل جداول توزیع فراوانی، نمودارها، شاخص های مرکزی و شاخص های پراکندگی استفاده شده است و جهت آزمون فرضیه ها، تحلیل رگرسیون چند متغیره و آزمون معنی داری ضریب همبستگی استفاده شده است. تمام روش های آماری با استفاده از نرم افزار ۲۰ SPSS انجام گرفته است که نتایج حاصل بیانگر آن بود که بین مهارت خودآگاهی با اضطراب امتحانی رابطه معنادار وجود دارد همچنین بین مهارت خودآگاهی و یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان رابطه وجود دارد ولی بین یادگیری خود تنظیمی و اضطراب امتحانی رابطه معنادار وجود ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که از بین متغیرها، مهارت خودآگاهی بیشترین تاثیر را بر روی اضطراب امتحان داشته است

کلیدواژه ها:

مهارت خود آگاهی ، یادگیری خود تنظیمی ، اضطراب امتحان ، دانش آموزان متوسطه اول