بررسی تلمیحات و اشارات در دیوان نیاز جوشقانی

شاعران برای بیان اغراض خود از شیوه ها و شگردهای مختلفی استفاده می کنند. یکی از شگردهای پرکاربرد بلاغی در ادب فارسی تلمیح است که شاعر یا نویسنده با رعایت ایجاز به داستانی، شعری یا مثلی اشاره می کند، تا ضمن بیان اندیشە خود، به زیبایی کلام خود نیز، بیفزاید. نیاز جوشقانی از شاعران نیمه اول قرن سیزدهم هجری است که در دیوان خود از انواع تلمیحات اساطیری، تاریخی، داستانی و قصص قرآن، بهره گرفتهاست. در این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تلمیحات دیوان نیاز جوشقانی پرداخته شد تا ضمن بیان اهداف و دلایل استفاده شاعر از تلمیحات جایگاه اساطیر، تاریخ، آیات و روایات دینی و تاثیر آن بر اشعار این دیوان باز شناخته شود. کاربرد انواع تلمیح در دیوان نیاز جوشقانی، نشان دهندە وسعت آگاهی و پشتوانە فرهنگی و ادبی شاعر است. آمیختگی تلمیح با آرایه های دیگر ادبی چون ایجاز، ایهام، تشبیه و مبالغه، در دیوان نیاز، شیوایی بیان و زیبایی ترکیبات وی را دو چندان می سازد

کلیدواژه ها:

نیاز جوشقانی ، تلمیح ، داستان ، تشبیه ، ایجاز