کربلا؛ داستانی جاری در سقاخانه ها

رخداد تحسین برانگیز، تاثیرگذار و شگفت انگیز عاشورا، تا همیشه تاریخ، از زوایا و دیدگاه های گوناگون، در تمامی ارکان جامعه بزرگ و سترگ اسلام، نشانه هایی بر های نهاده است. اصولا فلسفه احداث سقاخانه ها ارتباط تنگاتنگی با واقعه عاشورا بخصوص شهادت حضرت ابوالفضل (ع) دارد، ایرانیان آب را علامت برکت می دانند چرا که نماد زندگی معنوی و ذات خداوندی است که به وسیله خداوند عطا می شود، آب به خودی خود فضیلتی تزکیه کننده دربردارد و به همین دلیل مقدس شمرده می شود و به همین سبب همواره ساقی نزد ایرانیان دارای ویژگی های معنوی خاصی است. این بناهای مذهبی در گذشته یکی از مظاهر خدمات شهری محسوب می شدند که برای رساندن آب تمیز به مردم در حال گذر در معابر و همچنین روشن نگه داشتن کوچه ها و برای گذر در تاریکی شب ایجاد شده بودند ولی با گذر زمان کاربرد مذهبی آن ها بیش از ساختار شهری و خدماتی آن ها مورد توهه قرار گرفت. بناهای دکانی شکل در مزابر پررفت و آمد شهرها برای دسترس قرار دادن آب آشامیدنی سالم به عابران که اغلب شمزی یا چراغ نفتی کوچک ارزان قیمتی در آن ها روشن بوده تا در شب ها امنیت معابر را تامین کند و شروران و بدکاران، محل امنی در کوچه ها نداشته باشند.تعدادی از سقاخانه ها به صورت شخصی ساخته شده و تعدادی دیگر بنای یکی منزل مسکونی را تشکیل می داده اند. گروهی وقف عام بودهاند و گروهی هم دولتی ساخته و اداره می شده اند.سقاخانه ها بیشتر هنبه خدماتی داشته و بانی آن و بزد دیگران از آن به منظور ثواب نگهداری می کردند، برخی سقاخانه ها دائم بود و برخی در زمان های خاص به ویژه فقط در عزاداری ها و محرم برپامی شد

کلیدواژه ها:

سقا ، سقاخانه ، آب ، عاشورا ، حسین(ع) ، ابوالفضل(ع) ، حیات