بررسی عوامل موثر بر تنبلی اجتماعی جوانان ۱۸ تا ۲۹ سال (مطالعه موردی: شهر یاسوج)

هدف از این تحقیق بررسی عوامل موثر بر تنبلی اجتماعی جوانان بوده است. جامعه آماری شامل کلیه جوانان ۱۸ تا ۲۹ سال شهر یاسوج بوده که بر اساس سایت مرکز آمار ایران سال۱۳۹۰ شامل ۶۵۳۲۵ نفر می باشد. چارچوب نظری از ترکیب نظریات مازلو، اینکلس و اسمیت، مکتب نوسازی، مک کله لند و تعالیم و آموزه های قرآنی انتخاب شدند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۲ نفر بدست آمد و روش نمونه گیری، نمونه گیری تصادفی ساده بوده است. یافته ها نشان داد میزان تنبلی اجتماعی اکثریت جوانان، متوسط و بالا می باشد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین تمایل به کار گروهی و سبک زندگی اسلامی با تنبلی اجتماعی جوانان رابطه منفی و معنی داری در سطح ۹۹ درصد اطمینان وجود دارد. بین مدگرایی و مدرک گرایی با تنبلی اجتماعی جوانان رابطه مثبت و معنی داری در سطح ۹۹ درصد اطمینان وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره گام به گام و مدل تحلیل مسیر نشان داد نقش تمایل به کار گروهی در تبیین تنبلی اجتماعی جوانان بیش از دیگر متغیرها است و بعدازآن به ترتیب سبک زندگی اسلامی، مدرک گرایی، مدگرایی در تبیین تنبلی اجتماعی جوانان بیشترین نقش را داشته اند.

کلیدواژه ها:

تنبلی اجتماعی ، جوانان ، سبک زندگی اسلامی ، کار گروهی