مقایسه تاثیر آموزش فرزندپروری و تعامل مثبت والد و کودک به شیوه بازی بر تاب آوری خانواده، صمیمیت رابطه مادر و کودک و استرس مادران

خانواده شبکه ای از ارتباطات است که در آن والدین و کودکان در فرآیندی دوسویه با هم تعامل دارند. و فرزندپروری نقش مهمی در تاب آوری، صمیمت و سلامت روان فرزندان دارد. این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر آموزش فرزندپروری و تعامل مثبت والد و کودک به شیوه بازی بر تاب آوری خانواده، صمیمیت رابطه مادر و کودک و استرس مادران با طرح پژوهش نیمه تجربی پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان ۶ تا ۸ سال دبستانی شهر کرج بودند که ۴۵ نفر از آنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در سه گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. شیوه های آموزش pmt و cprt به مادران در ۱۰ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای اجرا گردید. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی مقیاس تاب آوری خانواده سیکبی (۲۰۰۵)، تنیدگی والدین آبدین (۱۹۸۳) و مقیاس صمیمیت میلر و لفکورت (۱۹۸۲) استفاده شد. داده های این پژوهش به وسیله روش آماری نرم افزار SPSS و برای تحلیل فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد طبق نظر والدین هردو روش آموزش فرزندپروری و تعامل مثبت والد و کودک به شیوه بازی در هر سه گروه پس آزمون، باعث افزایش تاب آوری خانواده، صمیمیت رابطه مادر و کودک و کاهش استرس مادران می شود. ضمن اینکه تاثیر تعامل مثبت والد و کودک به شیوه بازی بیش از روش فرزند پروری بوده است. بنابراین نتیجه گیری می شود آموزش فرزندپروری و تعامل مثبت والد و کودک به شیوه بازی، تاب آوری خانواده، صمیمیت رابطه مادر و کودک و استرس مادران را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری ، تعامل مثبت والد و کودک ، تاب آوری خانواده ، صمیمیت رابطه مادر و کودک و استرس مادران