محدودیت ها و مزیت های کلاس های چندپایه و رویکردها و روش های تدریس مربوط به آن

یکی از شرایط ویژه که در آن معلمان به مقتضای شرایط می بایست کار یاددهی– یادگیری را به پیش ببرند، وجود مدارس کوچک با کلاس های چند پایه است. در این مدارس تعداد دانش آموزان کم بوده و این مدارس در نقاط دور افتاده تشکیل می شوند. تنوع پایه های تحصیلی، کوچک بودن محیط کلاس، نبود مواد آموزشی و تجهیزات آموزشی و پرورشی از جمله مشکلات و شرایطی است که در این گونه محیط های آموزشی حکم فرماست و با وجود این شرایط انتظار می رود که پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و عملکرد آموزشی معلم و فرآیند یادگیری در این مدارس همانند سایر مدارس به پیش برود. هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی محدودیت ها و مزیت های کلاس های چندپایه و رویکردها و روش های تدریس مربوط به آن است. روش پژوهش توصیفی- کتابخانه ای می باشد که برای جمع آوری آن از مقالات و منابع معتبر در این زمینه استفاده شده است. در این مقاله سعی بر آن شده است که بعد از بیان تعریف، تاریخچه و محاسن کلاس های چند پایه، به بررسی مشکلات موجود در این گونه کلاس ها و راه حل های مربوط به آن، روش های تدریس در کلاس های چندپایه، رویکردهای کلاس های چندپایه، عوامل اثرگذار در عدم موفقیت معلمان کلاس های چندپایه و شیوه های اداره این گونه کلاس ها پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

کلاس های چندپایه ، روش تدریس کلاس های چندپایه ، رویکردهای کلاس های چندپایه ، شیوه های اداره کلاس های چندپایه.