نقش واسطه ای هوش اخلاقی در رابطه راهبردهای کنترل فکر با سلامت اجتماعی در نوجوانان شهرستان بناب

پژوهش حاضر، یک مطالعه مدل معادلات ساختاری می باشد که با هدف تعیین روابط مستقیم و غیرمستقیم راهبردهای کنترل فکر و هوش اخلاقی با سلامت اجتماعی در نوجوانان دختر انجام یافته است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر نوجوان مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم شهرستان بناب در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل می دادند. نمونه پژوهش شامل ۲۶۴ دانش آموز بود که به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ۲۰ سوالی سلامت اجتماعی کییز، پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک، کیل و جوردن (۲۰۱۱)، و پرسشنامه کنترل فکر ولز و دیویس (۱۹۹۴) بود. طبق نتایج تحلیل همبستگی پیرسون، سلامت اجتماعی، با هوش اخلاقی (r= ۰/۵۹)، با راهبرد کنترل اجتماعی (r= ۰/۲۱)، و با راهبرد ارزیابی مجدد (r= ۰/۱۸)، رابطه مستقیم معنی دار، و با راهبرد تنبیه (r= -۰/۲۰)، رابطه معکوس معنی داری داشت. یعنی، هرچه هوش اخلاقی و میزان استفاده از راهبردهای کنترل اجتماعی و ارزیابی مجدد بیشتر می شد، سلامت اجتماعی در دانش آموزان بالاتر می رفت. و برعکس، هرچه میزان استفاده از راهبرد تنبیه برای کنترل فکر بیشتر می شد، میزان سلامت اجتماعی در دانش آموزان کاهش می یافت. همچنین طبق نتایج بررسی مدل معادلات ساختاری، اثر مستقیم هیچیک از راهبردهای کنترل فکر - ارزیابی مجدد، تنبیه، کنترل اجتماعی، نگرانی، و پرت کردن حواس- بر سلامت اجتماعی، معنی دار نبود. ‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ اما هنگامی که هوش اخلاقی به عنوان میانجی در رابطه بین راهبردهای کنترل فکر و سلامت اجتماعی، وارد می شد، اثر غیرمستقیم همه راهبردهای کنترل فکر - ارزیابی مجدد (۱۱/۰)، تنبیه (۱۲/۰-)، کنترل اجتماعی (۱۵/۰)، نگرانی (۱۱/۰)، و پرت کردن حواس (۰۶/۰)- بر سلامت اجتماعی معنی دار می شد. در کل، نتایج این پژوهش نشان داد که هوش اخلاقی در رابطه بین راهبردهای کنترل فکر و سلامت اجتماعی، نقش واسطه ای دارد.

کلیدواژه ها:

سلامت اجتماعی ، هوش اخلاقی ، کنترل فکر ، کنترل اجتماعی ، رشد