نقش واسطه ای اضطراب تحصیلی و سرسختی روانشناختی در رابطه بین تنظیم هیجانی با تاب آوری تحصیلی

این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه ای اضطراب تحصیلی و سرسختی روانشناختی در رابطه بین تنظیم هیجانی با تاب آوری تحصیلی دانش آموزان انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های بنیادین و از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقاطع یازدهم و دوازدهم شهر تهران در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادند که از بین آن ها به صورت آنلاین و با شیوه غیر تصادفی در دسترس ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری تحصیلی (ساموئلز، ۲۰۰۴)، پرسشنامه تنظیم هیجان (گراس و جان، ۲۰۰۳)، پرسشنامه اضطراب تحصیلی (ساراسون، ۱۹۶۰) و پرسشنامه سرسختی روان شناختی (کوباسا و همکاران، ۱۹۸۲) بودند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل مسیر حاکی از برازش مناسب مدل بود. یافته ها نشان داد که تنظیم هیجانی می تواند هم به صورت مستقیم و هم از طریق سرسختی روانشناختی به صورت مثبت و غیرمستقیم و از طریق اضطراب تحصیلی به صورت منفی و غیر مستقیم تاب آوری تحصیلی را پیش بینی نماید (۰۰۱/۰>p). از یافته ها می توان نتیجه گرفت که تنظیم هیجانی، اضطراب تحصیلی و سرسختی روانشناختی نقش کلیدی در تاب آوری تحصیلی دانش آموزان دارند و لزوم توجه به این عوامل در تعامل با یکدیگر در برنامه های ارتقای تاب آوری تحصیلی ضروری است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری تحصیلی ، تنظیم هیجانی ، اضطراب تحصیلی و سرسختی روانشناختی