بررسی عوامل انگیزشی دخیل در ورود زنان به درمان نگهدارنده با متادون: یک گزارش کوتاه

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 68

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RUMS-12-8_008

تاریخ نمایه سازی: 11 مرداد 1402

چکیده مقاله:

چکیده   زمینه و هدف: زنان هر روز بیشتر از قبل گرفتار اعتیاد و عوارض و پیامدهای آن می شوند و حضور زنان در کلینیک های درمان اعتیاد با متادون هر روز پررنگ تر از قبل می شود . مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل انگیزشی موثر در ورود زنان به درمان نگهدارنده با متادون در جنوب غرب تهران در سال ۱۳۸۹طراحی و اجراء گردید.   مواد و روش ها : در این پژوهش مقطعی با استفاده از نمونه گیری در دسترس از ۱۶ کلینیک درمان اعتیاد، تعداد ۶۹ زن وابسته به تریاک و هرویین انتخاب و پس از تکمیل اطلاعات پایه مطابق با نمایه شدت اعتیاد، با آن ها مصاحبه حضوری صورت پذیرفت. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و درصد استفاده گردید.   یافته ها : میانگین و انحراف معیار سنی مصاحبه شوندگان حدود ۰۱/۸ ± ۳۵ سال و بود. تحلیل داده ها نشان دهنده تاثیرات زیر در افراد بود: ۱- کسب اطلاعات در رابطه با درمان متادون از منابع اطلاع رسان در جامعه برای ۳۴ نفر (۱۷/۴۹%)، ۲- توصیه آشنایان و دوستان موفق تحت درمان یا درمان شده برای ۳۱ نفر (۷۲/۴۴%)، ۳- تشویق اعضاء سالم خانواده برای ۲۲ نفر (۷۸/۳۱%)، ۴- نیاز به مراقبت از خانواده و فرزندان برای ۱۹ نفر (۵۸/۲۷%)، ۵- نیاز به مصرف دارو برای رفع پیامدهای حاصل از مصرف افیون ها برای ۳۰ نفر (۳۰/۲۹%) و ۶- نارضایتی از سایر برنامه های درمانی اعتیاد برای ۱۰ نفر (۲۹/۱۴%).   نتیجه گیری : نتایج به دست آمده نشان دهنده تاثیر عمیق اطلاع رسانی در سطح جامعه و نقش اطرافیان درمان جویان در ورود به درمان از یک سو و نقش پاره ای دیگر از عوامل برخاسته از خود درمان بود.   واژه های کلیدی : وابستگی، زنان، درمان نگهدارنده با متادون، عوامل انگیزشی

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مسعوده باباخانیان

دانشگاه علوم پزشکی سمنان

زهرا علم مهرجردی

آزمایشگاه عصب- شناختی، مرکز ملی مطالعات اعتیاد ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران

نعمت ستوده

دانشگاه علوم پزشکی سمنان

یحیی شنایی

واحد درمان نگهدارنده متادون، درمانگاه چراغیان، دانشگاه علوم پزشکی سمنان

سارا توانا

واحد روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه تهران