مقایسه اثر درمان جراحی اسفنکتروتومی داخلی و درمان طبی با ‍‍ژل دیلتیازم در شقاق مزمن مقعد

مقاله پژوهشی مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان دوره ششم، شماره دوم، تابستان ۱۳۸۶، ۱۵۰-۱۴۳ مقایسه اثر درمان جراحی اسفنکتروتومی داخلی و درمان طبی با ‍‍ژل دیلتیازم در شقاق مزمن مقعد دکتر محمدعلی رجبی دریافت مقاله: ۲۴/۵/۸۵ ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: ۲۶/۷/۸۵ دریافت اصلاحیه از نویسنده:۲۵/۲/۸۶ پذیرش مقاله: ۸/۳/۸۶ چکیده زمینه و هدف: در حال حاضر درمان انتخابی شقاق مزمن مقعد عمل جراحی است. با شناخت بهتر پاتوژنز بیماری و با هدف درمان سالم تر و اقتصادی تر گرایش زیادی به درمان غیر جراحی معطوف شده است. نیتروگلیسیرین، ایزوسورباید، بتانکول، ال - آرژنین، نیفیدیپین و دیلتیازم، آنتاگونیست های آدرنرژیک بصورت خوراکی یا موضعی و تزریق توکسین بوتولینوم از درمان هستند که در شقاق مزمن مقعد بکار رفته اند. در این مطالعه اسفنکتروتومی جراحی با ژل دیلتیازم موضعی در درمان شقاق مقعد مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروه ۳۵ نفری مورد بررسی قرار گرفتند، که گروه اول با روش اسفنکتروتومی جراحی و گروه دوم با ژل دیلتیازم موضعی تحت درمان قرار گرفتند. پس از شروع درمان در هفته های ۲، ۴ و ۶، معاینه و ثبت یافته ها انجام شد. یافته ها: دو هفته پس از شروع درمان، تسکین درد در گروه اسفنکتروتومی شده ۷۵% و در گروه دیلتیازم ۴۵% بود که اختلاف معنی داری (۰۰۵/۰p<) را نشان داد اما پس از چهار هفته، تسکین درد در دو گروه مشابه بود. در چهار هفته اول اسفنکترتومی باعث ۸۵% التیام زخم در مقابل ۴۰% در بیماران دریافت کننده دیلتیازم گردید (۰۰۰۱/۰ < p) ولی در هفته ششم التیام در هر دو گروه مشابه بود (۳۵۱/۰= p). نتیجه گیری: اسفنکتروتومی جراحی و ژل دیلتیازم به طور مساوی در درمان شقاق مزمن مقعد موثرند ولی حسن ژل دیلتیازم در کم عارضه بودن، خوب تحمل شدن و عدم نیاز به بستری، می باشد و باید به عنوان اولین قدم درمانی در شقاق مزمن مقعد مورد نظر باشد و جراحی برای موارد خاص مد نظر قرار گیرد. واژه ها ی کلیدی: شقاق مزمن مقعد، اسفنکتروتومی، ژل دیلتیازم

کلیدواژه ها:

Chronic anal fissure ، Sphincterotomy ، Diltiazem gel ، شقاق مزمن مقعد ، اسفنکتروتومی ، ژل دیلتیازم