بررسی اثرات آلومینیوم خوراکی بر غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز در موش صحرایی

سابقه و هدف: اگرچه مدارک قوی دال بر وجود سمیت آلومینیوم در اثر ورود آن به بدن از طریق مصرف غذا وجود ندارد، اثر مصرف مداوم غذای حاوی آلومینیوم ممکن است منجر به مسمومیت با آن شود. در این بررسی اثر خوراکی آلومینیوم با مقادیر مختلف روی غلظت گلوکز خون ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز مورد مطالعه قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه، به مدت دو ماه، به شش گروه موش صحرایی با محدوده ی وزنی۲۲۰-۱۸۰ گرم (از هر دو جنس نر و ماده)، غذای حاوی آلومینیوم با مقادیر ۷۵، ۵/۲۱۲، ۵/۳۱۲، ۶۲۵، ۱۲۵۰ و ۲۵۰۰ میلی گرم در هر کیلوگرم غذا، به مدت ۶۰ روز داده شد. یک گروه کنترل هم در این مدت غذای معمولی مصرف می کردند. در طی این مدت هر ۱۵ روز یک بار، خونگیری از دم و سپس اندازه گیری قند خون ناشتا و هم چنین تست تحمل گلوکز (۴۵ دقیقه پس از تجویز غلظت ۱گرم در کیلوگرم گلوکز) بر روی گروه های مختلف انجام می شد. یافته ها: آلومینیوم روی غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز اثر افزایشی داشت که از الگوی وابسته به دوز و وابسته به زمان تبعیت می کرد، اگر چه شدت تغییرات مشاهده شده در میزان تحمل گلوکز بیشتر از قندخون ناشتا بود. غلظت گلوکز ناشتا گروه کنترل در انتهای دو ماه آزمایش ۴±۸/۱۱۳ میلی گرم در صد میلی لیتر و در گروهی که غذای حاوی آلومینیوم (۲۵۰۰ میلی گرم در کیلوگرم) را دارا بود ۱۰±۹/۱۶۵ میلی گرم در صد میلی لیتر بوده است که به طور معنی دار بیشتر است. نتیجه گیری: نتایج این بررسی مشخص می کند ورود آلومینیوم زیاد به همراه غذا می تواند سبب اختلال در متابولیسم کربوهیدرات شده که به صورت افزایش در قند خون ناشتا و نارسایی در قسمت تحمل گلوکز بروز می کند این یافته می تواند زمینه ساز بیماری دیابت می باشد. واژه های کلیدی: آلومینیوم، گلوکز ناشتا، تست تحمل گلوکز، موش صحرایی

کلیدواژه ها:

Aluminium ، Insulin secretion ، Voltage Activated Calcium Channels ، Fasting Blood Sugar ، Glucose Tolerance Test ، Glucose Metabolism. ، آلومینیوم ، گلوکز ناشتا ، تست تحمل گلوکز ، موش صحرایی