تحلیل روند مرگ و میر حوادث ترافیکی در ایران طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱: مرگ های رخ داده در بیمارستان و یا قبل از رسیدن به بیمارستان

چکیده زمینه و هدف: حوادث ترافیکی در ایران به عنوان یک مشکل عمده سلامت و یکی از علل عمده مرگ ومیر مطرح است. در مطالعه حاضر روند بروز مرگ ومیرهای بیمارستانی و پیش بیمارستانی ناشی از حوادث ترافیکی در ایران در طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی(Hatamabadi, ۲۰۱۲ #۵۷;Wegman, ۲۰۱۲ #۵۸) کلیه موارد مرگ ناشی از حوادث ترافیکی در ایران در طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ (شامل مرگ های پیش بیمارستانی یا بیمارستانی) مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر ترسیم الگوی بروز مرگ ومیر حوادث ترافیکی در طی این سال ها، ارتباط برخی متغیرها بر رخداد مرگ های بیمارستانی و پیش بیمارستانی با استفاده از رگرسیون لجستیک تحلیل شد. یافته ها: در ایران در طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱ تعداد ۱۵۹۲۲۷ نفر بر اثر حوادث ترافیکی فوت کرده اند که میانگین و انحراف معیار سنی آن ها ۵۲/۲۰±۹۱/۳۶ سال بود. ۸۳/۲۰ % از آن ها زن و ۱۷/۷۹% مرد بودند. مرگ ناشی از تصادفات رانندگی در طی این سال ها روند کاهشی داشته است و از ۲۷۵۶۷ نفر در سال ۱۳۸۵ به ۱۹۰۸۹ نفر در سال ۱۳۹۱ رسیده است. مردان بیشتر در صحنه تصادف و یا در حین انتقال به بیمارستان فوت نموده اند (۰۰۱/۰p<). به ازای هر یک سال افزایش در سن، شانس مرگ پیش بیمارستانی ۵/۰% افزایش می یافت (۰۰۱/۰p<). تفاوت زیادی بین سال های رخداد حادثه و مرگ های پیش بیمارستانی دیده نشد اما در سال های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ نسبت به سال ۱۳۸۵ افراد بیشتر در محل حادثه فوت نموده اند. نتیجه گیری: علی رغم کاهش تلفات ترافیکی در ایران در طی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱، روند رخداد مرگ های پیش بیمارستانی در مقایسه با مرگ های بیمارستانی در طی این سال ها تقریبا ثابت بوده است و این موضوع لزوم توجه بیشتر به مراقبت های پیش بیمارستانی و انجام مطالعات منطقه ای و محلی را می رساند. واژه های کلیدی: سوانح ترافیکی، مرگ ومیر، پیش بیمارستانی، بیمارستانی، ایران

کلیدواژه ها:

Road traffic injuries ، Mortality ، Pre-hospital ، Hospital ، Iran ، سوانح ترافیکی ، مرگ ومیر ، پیش بیمارستانی ، بیمارستانی ، ایران