بررسی سطح استرس و روش های سازگاری در دانشجویان پرستاری گناباد در سال ۱۳۹۱: یک گزارش کوتاه

چکیده زمینه و هدف: دانشجویان در طول تحصیل خود عوامل استرس زای متعددی را تجربه می کنند. لذا اتخاذ تدابیری به منظور کاهش استرس و پیش گیری از عواقب آن لازم است. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان استرس و روش سازگاری دانشجویان پرستاری گناباد انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۳۰۰ دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گناباد درسال ۱۳۹۱، به روش سرشماری انتخاب شدند و از طریق پرسش نامه های مشخصات فردی، افسردگی، اضطراب و استرس DASS۲۱ و روش های سازگاری CISS-۴۸ بررسی گردیدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد اکثر واحدهای پژوهش (۷/۵۶%) سطح استرس طبیعی داشتند. ۷/۴۱% دانشجویان از سبک مسئله محور استفاده می کردند. بین استفاده از روش حل مسئله با استرس (۰۰۱/۰=p، ۲۰۸/۰-=r) و ترم تحصیلی با میزان استرس، همبستگی معکوس و معنی داری وجود داشت (۰۳۵/۰=p، ۱۲۲/۰-=r). بین نمره استرس و دارا بودن سابقه بیماری اضطرابی نیز ارتباط معناداری مشاهده شد (۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری:با توجه به نتایج مطالعه حاضر، باید آموزش های لازم در مورد روش های مقابله مثبت با استرس مانند حل مسئله به دانشجویان داده شود تا تاثیر منفی عوامل استرس زا بر کیفیت آموزش های بالینی تا حدامکان کاهش یابد. واژه های کلیدی: استرس، روش سازگاری، دانشجو

کلیدواژه ها:

Stress ، Coping ، Student ، Gonabad ، استرس ، روش سازگاری ، دانشجو