الگوی تغییرات سنی اولین سکته قلبی حاد در رفسنجان، طی سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۱: آیا سن کاهش یافته؟

چکیده زمینه و هدف: افزایش سن یک عامل خطر شناخته شده برای بیماری های قلبی-عروقی و سکته قلبی حاد است؛ اما زنان و مردان جوان تر هم در معرض خطر ابتلا به این بیماری ها هستند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سنی اولین سکته قلبی حاد و عوامل خطر موثر بر آن در بیماران بستری در واحد مراقبت های قلب بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) شهر رفسنجان طی سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۱ بود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی ۱۲۴۷ پرونده بیمار مبتلا به اولین سکته قلبی حاد انجام گردید. در این مطالعه، جنس، استعمال دخانیات، سابقه فامیلی بیماری قلبی-عروقی، سابقه دیابت، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، تری گلیسرید، HDL (High-density lipoprotein)، (Low-density lipoprotein) LDL و کلسترول تام خون به عنوان متغیر مستقل و سن اولین سکته قلبی حاد به عنوان متغیر وابسته بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سن اولین سکته قلبی حاد در این بیماران ۰۰/۱۴±۵۴/۶۰ سال بود. طی سال های بررسی میانگین سن اولین سکته قلبی حاد به طور معناداری حدود ۹ سال افزایش یافته بود (۰۰۱/۰p=). مدل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد جنس مرد (۴۸/۳B=-، ۰۰۳/۰p=)، سابقه مصرف سیگار (۱۰/۵B=-، ۰۰۱/۰p<)، سابقه خانوادگی مثبت (۱۳/۵B=-، ۰۰۱/۰p<) و تری گلیسرید خون بالا (۵۲/۳B=-، ۰۰۱/۰p<) در کاهش میانگین سنی اولین سکته قلبی حاد تاثیر معناداری دارند. نتیجه گیری: با وجود افزایش میانگین سنی سکته قلبی حاد در این مطالعه، غربالگری افراد پرخطر از جمله مردان، افراد با سابقه مصرف سیگار، سابقه خانوادگی مثبت و افزایش چربی خون از لحاظ وجود عوامل خطر مربوط به این بیماری می تواند در کنترل وقوع آن در افراد جوان مفید واقع شود. واژه های کلیدی: سکته قلبی حاد، سن، عوامل خطر، رفسنجان

کلیدواژه ها:

Myocardial infarction ، Age ، Risk factors ، Rafsanjan ، سکته قلبی حاد ، سن ، عوامل خطر ، رفسنجان