سنجش ضرورت وجود الگوی یکپارچه در مدیریت گردش گری سواحل دریای خزر

استان مازندران با برخورداری از جاذبه های طبیعی فراوان از دیرباز به عنوان یکی ازقطب های اصلی گردش گری و طبیعت گردی در سطح کشور مطرح بوده است. دارا بودن سواحل ماسه ای هموار و هم جوار دریا، جنگل وکوهستان در این منطقه، درکنار تاسیسات اقامتی و پذیرایی فراوان، لزوم توسعه گردش گری را در این استان مطرح ساخته است. از طرفی، توسعه گردش گری در این استان، تنها در سایه مدیریت کارآمد امکان پذیر است. این مقاله با هدف ارائه الگوی مدیریت کارآمد در سواحل دریای خزر، به بررسی چالش ها و تنگناهای مدیریتی در سواحل مورد بحث پرداخته است. روش پژوهش، کیفی- تحلیلی بوده که با استفاده از مدل SWOT به بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدها پرداخته و با تحلیل های کمی، راهبردهای توسعه ای لازم را ارائه نموده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که مدیریت کنونی سواحل دریای خزر به علت متعدد بودن سازمان های متولی و تصمیم گیرنده در این امر و عدم هماهنگی لازم و موثر میان آن ها دارای مشکلات فراوانی است که با اجرای الگوی مدیریت کارآمد در سطح سواحل خزر که به مدیریت یکپارچه می انجامد، کاهش این مشکلات قابل انتظار می باشد.

کلیدواژه ها:

گردش گری ، سواحل دریای خزر ، یکپارچگی ، SWOT ، مدیریت کارآمد