شناسایی موانع انجام فعالیت های پژوهشی از منظر اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز

یکی از وظایف مهم اعضای هیات علمی دانشگاهها، انجام تحقیقات بنیادی وکاربردی، به منظور توسعه مرزهای دانش و فناوری است. علی رغم اهمیت مقوله پژوهش، متاسفانه تعداد طرح های مصوب دانشگاه تبریز کمتر از شاخص های دانشگاه های برتر کشور بوده و به دلایل گوناگون، توجه لازم به این امر نشده است. هدف مقاله حاضر، شناسایی موانع انجام فعالیت های پژوهشی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری پژوهش ۶۹۰ نفر از اعضای هیات علمی تمام وقت دانشگاه تبریز است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد ۱۳۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته در ۵ بخش (موانع اجتماعی- فرهنگی، موانع اقتصادی، موانع سازمانی، موانع آموزشی و موانع فردی) تنظیم شد. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه توسط متخصصین مورد تایید قرار گرفت و پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ ۹۳% بدست آمد. داده های حاصل، با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون t ، آزمون تعقیبی توکی و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده، هر پنج مقوله از دیدگاه اعضای هیات علمی، جزء موانع فعالیت پژوهشی آنان محسوب میشوند. از بین این عوامل، موانع اقتصادی بیشترین و موانع فردی کمترین مانع ذکر شده هستند. در پایان، پیشنهادهایی جهت کاهش موانع فعالیتهای پژوهشی اعضای هیات علمی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

Research Obstacles ، Research & Science Production ، Faculty Members ، Tabriz University