تاثیر تربیت دینی مقطع ابتدایی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p۴c) بر تمایزیافتگی دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش شبه تجربی حاضر با هدف تاثیر تربیت دینی مقطع ابتدایی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p۴c) بر تمایزیافتگی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی انجام شد. جامعه آماری دانش آموزان مقطع ابتدایی کاشمر و روش نمونه گیری خوشه ای بود. بر این اساس دو کلاس درس انتخاب و به شکل تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل دسته بندی شدند. داده های پیش آزمون و پس-آزمون با استفاده از پرسشنامه؛ تمایزیافتگی خود (DSI) جمع آوری شد. برای گروه آزمایش تربیت دینی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p۴c) یعنی محتوای تاملی شامل مضامین فلسفی (هستی شناسانه، شناخت شناسانه و ارزش شناسانه) مناسب برای کودکان ایران اسلامی در ۱۰ جلسه ارائه و داده ها به کمک نرم افزار Spss۲۴ تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد: تربیت دینی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p۴c) با توجه به آزمون تمایزیافتگی اثر گروه با توجه به (۳۹/۱۲= F و ۰۳۰/۰= p) معنی دار است، یعنی تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل از نظر اجرای تربیت دینی مبتنی بر رویکرد محتوایی(p۴c) بر تمایزیافتگی معنی دار است.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی مقطع ابتدایی ، رویکرد محتوایی(p۴c) ، تمایزیافتگی