چالش ها و راهبردهای توسعه حمل بار در صنعت ریل ایران

متوسط سهم راهآهن از حمل و نقل بار زمینی کشور در دو دهه گذشته ۱۱.۵ درصد است؛ سرعت بازرگانی کمتر از ۴ کیلومتر در ساعتاست؛ حرکت قطارها برنام های و قابل پیش بینی نیست؛ و بین مسیرهای خطوط ریلی و چشمه های بار تناسب وجود ندارد. اگر این ها راشاخصی از عملکرد نه چندان مطلوب حمل و نقل ریلی بار بدانیم، آنگاه پرسش از چالش های حمل و نقل ریلی بار و راهبردهای توسعه آنموضوعیت می یابد. پاسخ به این پرسش ها هدف اصلی از نگارش مقاله حاضر است. چالش ها و راهبردها از فرآیند مصاحبه عمیق با خبرگانو کارشناسان، منطبق بر نظریه داده بنیاد Grounded Theory ، استخراج شده است. در این مقاله، برای تنقیح و ارزیابی بیشتر راهبردهایپیشنهادی، از تجارب سایر کشورها و مبانی نظری نیز استفاده شده است. نتایج نشان می دهد بهبود عملکرد صنعت ریل در حمل و نقل باردر گروی ( ۱ ) انتزاع وظایف تنظیم گری، داوری و سیاست گذاری از شرکت راه آهن ج.ا.ا.، ( ۲) اداره شرکت را هآهن ج.ا.ا. بر اساس منطق بازرگانیو اعطای مسئولیت کامل در احداث زیرساخت و در دسترس نگه داشتن آن، ( ۳) اداره سیر و حرکت، صدور بارنامه، اعطای مجوزها، تنظیمجدول زمانی و تعیین حق دسترسی بر مبنای قواعد نهاد تنظیم گر مستقل، و ( ۴) لحاظ اختیار و مسئولیت کامل در اداره قطار برایشرکتهای حمل بار، است

کلیدواژه ها:

حمل و نقل بار ، رقابت پذیری ، نهاد تنظیم گر مستقل ، قطار برنامه ای ، نظریه داده بنیاد