بررسی تنوع گونه ای زنبورهای Braconidae در برخی مناطق استان همدان

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 108

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FRPCC03_186

تاریخ نمایه سازی: 10 مرداد 1402

چکیده مقاله:

به منظور بررسی تنوع گونه ای زنبورهای خانواده Braconidae، ۵ منطقه با پوشش گیاهی جنگلی، مرتعی و باغی در استان همدان در سال های ۱۳۹۴-۱۳۹۵۵ تعیین شدند. این بررسی با جمع آوری و شناسایی گونه های زنبورهای خانواده Braconidae به وسیله تله مالیز و نوری به طور همزمان در مناطق یاد شده انجام گرفت. برای این منظور از نرم افزار SDR.۴ استفاده شد. شاخص های فراوانی، تنوع، یکنواختی و غنای گونه ا ی و همچنین شاخص شباهت زیستگاه ها برای ۷۱ گونه جمع آوری شده با تله های مالیز و نوری در ۵ منطقه از استان همدان (گلهبر اسدآباد، باغ گیاهشناسی همدان، گنبد، جنگل گیان نهاوند و ایستگاه گردو تویسرکان) محاسبه شد. گونه(Ascogaster annularis ( Nees, ۱۸۱۶ با فراوانی نسبی ۴۲/۵۷ % در جنگل گیان و Bracon fumigidus Szépligeti, ۱۹۰۱ با فراوانی نسبی % ۳۴/۷۸ و % ۳۱/۳۲ از مناطق کرزان تویسرکان و گلهبر اسدآباد بیشترین فراوانی در نمونه های تله مالیز بودند. در بین نمونه های تله نوری گونه Macrocentrus collaris (Spinola, ۱۸۰۸) با ۸۵/۵۲ %، % ۷۲/۵۹ و % ۷۲/۳۷ از مناطق باغ گیاه شناسی، گنبد و کرزان و گونه Meteorus rubens (Nees ۱۸۱۱) در منطقه گلهبر اسدآباد دارای بیشترین فراوانی در بین گونه ها بودند. بر اساس شاخص های تنوع گونه ای آلفا، مشخص شد که منطقه گیان نهاوند تنوع گونه ای بیشتری داشت. بر اساس مقایسه آماری شاخص های یکنواختی منطقه گیان دارای بیشترین یکنواختی بود. روش ریرفکش نشان داد که غنای گونه ای منطقه گنبد از سایر مناطق بیشتر بود. شاخص تنوع بتا نشان داد که مناطق گنبد و کرزان تویسرکان بیشترین شباهت را به یکدیگر داشتند به این معنی که نسبت گونه های مشترک در این دو منطقه از سایر مناطق بیشتر بود و مناطق گلهبر اسدآباد و گیان نهاوند کمترین شباهت و در واقع کمترین نسبت گونه های مشترک را داشتند.

نویسندگان

علیرضا رجبی مظهر

بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی همدان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، همدان، ایران

سمیرا فراهانی

موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران