نقش عاطفه و مساله گشایی در پیش بینی عدم تحمل بلاتکلیفی در دانش آموزان دختر پایه دهم شهر زابل

هدف پژوهش حاضر، نقش عاطفه و مساله گشایی در پیش بینی عدم تحمل بلاتکلیفی در دانش آموزان دختر پایه دهم شهر زابل بود. روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی است . جامعه موردنظر در پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم شهر زابل می باشد، بر اساس آمار ۸۰۰ نفر اعلام شد. نمونه این پژوهش بر اساس جدول مورگان ۲۶۰ نفر می باشد که به نمونه گیریچندمرحله ای خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل : پرسشنامه عاطفه مثبت و منفی کلارک و تلگن (۱۹۸۸)پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون (۱۹۹۴) و پرسشنامه سبک های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۹) بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد، بین عاطفه و مساله گشایی در دانش آموزان دختر رابطه وجود دارد. بین عاطفه و عدم تحمل بلاتکلیفی در دانش آموزان دختر رابطه وجود دارد. بین عدم تحمل بلاتکلیفی و مساله گشایی در دانش آموزان دختر رابطه وجود دارد. هم چنین عاطفه و مساله گشایی ، عدم تحمل بلاتکلیفی دانش آموزان دختر را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

عاطفه ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، مساله گشایی