«از استعاره در فلسفه عرفانی پیرس تا نماد در زبان عرفان» «رویکردی تازه به نشانه شناسی عرفانی»
محل انتشار: دوماهنامه جستارهای زبانی، دوره: 14، شماره: 6
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 83
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LRR-14-6_011
تاریخ نمایه سازی: 10 مرداد 1402
چکیده مقاله:
•این مقاله درصدد است با تکیه بر مبانی نشانه شناسی پیرس و با الهام از آراء رابرت نویل (۱۹۹۶) الگوی تفسیری نمادهای عرفانی را که در این نوشتار آن را «الگوی عاطف به تکامل» نامیده ایم، تبیین کند. همچنین اثبات می کند که منظومه فکری پیرس با تعریف مقولات فراگیر سه گانه این قابلیت را دارد که هر دو بعد وجودشناختی و معرفت شناختی را در تجربه عرفانی به شکل موازی دنبال کند. به این منظور، در بخش اول، به تعریف جایگاه استعاره در میان انواع ده گانه نشانه ها درطبقه بندی پیرس می پردازیم. سپس، درباره رابطه استعاره و برخی مفاهیم عرفانی با مقولات سه گانه در فلسفه او گفتگو و نقدی بر این مقولات ارائه می کنیم. و در پایان، سازوکار تفسیر استعاره را براساس فرایند «نشانگی نامحدود» توضیح می دهیم.
کلیدواژه ها:
Peirce ، metaphor ، transcendental ، semiosis ، interpretation ، creative imagination. ، پیرس ، استعاره ، نشانه پردازی ، استعلاء ، تفسیر ، زبان عرفان ، خیال خلاق.
نویسندگان
راضیه حجتی زاده
Assistant prof, Persian language & literature department, University of Isfahan
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :