ارزیابی تاثیر آموزش خودراهبری به شیوه بر خط بر بهبود عملکرد تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 79
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SPE-8-1_041
تاریخ نمایه سازی: 8 مرداد 1402
چکیده مقاله:
هدف پژوهش حاضر ارزیابی تاثیر آموزش خودراهبری به شیوه بر خط بر بهبود عملکرد تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه دوم دوره دوم متوسطه شهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۰ – ۱۴۰۱ بود. حجم نمونه پژوهش شامل ۳۴ نفر (هر گروه ۱۷ نفر) از دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شد. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه عملکرد تحصیلی توسط فام و تیلور (EPT) (فام و تیلور، ۱۹۹۹) پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (۱۳۹۱). از تحلیل کوواریانس یک متغیره و چند متغیره برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش خودراهبری بر سه خرده مقیاس عملکرد تحصیلی (خودکارآمدی (۵۵/۲۹=F و ۰۰۱/۰ =p)، تاثیرات هیجانی (۱۰/۴= F و ۰۵/۰ = p) و انگیزش (۸۹/۱۳=F و ۰۰۱/۰=p) اثربخشی معناداری دارد و بر خرده مقیاس های برنامه ریزی (۰۵/۲=F و ۱۶/۰=p) و فقدان کنترل پیامد (۴۶/۰=F و ۵۰/۰=p) اثربخشی معناداری نداشت. همچنین نتایج نشان داد که آموزش خودراهبری بر سرزندگی تحصیلی (۲۹/۲۴=F و ۰۰۱/۰=P) اثربخشی معناداری دارد. با توجه به شیوع کووید – ۱۹ استفاده از شیوه برخط آموزش خودراهبری می تواند منجر به بهبود عملکرد تحصیلی و سرزندگی تحصیلی گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیده فاطمه میرموسوی
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی، گرایش برنامه ریزی درسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
صمد ایزدی
دانشیار، رشته علوم تربیتی، گرایش برنامه ریزی درسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
رضا میرعرب
استادیار، رشته علوم تربیتی، گرایش برنامه ریزی درسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران