آینده نگری توسعه فضاهای "دانشگاه سبز" با نگرشی بر منظرهای آموزشی

توسعه منظر و فضاهای باز شهری یکی از مهمترین مباحث امروز در توسعه کلانشهرها به شمار می رود. اگر چه تا اواخر قرن بیستم فضاهای باز و سبز در قالب تو سعه پارکها و باغهای تجهیز شده شهری خلا صه می شدند اما در سالهای پس از آن و به ویژه در اواخر دهه ۹۰ ارائه راهکارهای مبتنی بر تو سعه خلاقانه و پایدار منابع-به ویژه منابع آب- ارائه گردید که روند برنامه ریزی را از شکل قطعی و صرف خود خارج و ماهیتی پویا و متنا سب با نیازهای روز به آن داده ا ست. ایجاد و تو سعه منظر ک شاورزی یکی از مهمترین این راهکارها ست که با هدف حفظ منابع تولید ک شاورزی و نیز ایجاد و تو سعه منظری جدید در حا شیه کلان شهرها ا ست. منظرهای آموز شی در قالب مفهوم تو سعه سبز؛ امکان تو سعه هماهنگ و مرتبط اجزای شهر و منظر را با یکدیگر فراهم آورده و راه های مختلفی برای ایجاد و خلق شکلهای جدید از منظر و تلفیق آن با سیمای شهر را فراهم می کند. تاثیرات اکولوژیکی و محیطی در کنار اثرات اقتصادی نظیر ایجاد ا شتغال و بهره وری منا سب از فضا و منابع موجود؛ تمرکززدایی و ویژگیهای اجتماعی؛ فرهنگی و کالبدی مهمترین ویژگیهای این شکل از منظر را تشکیل می دهد. این مقاله با تکیه بر زمینه های کاربردی در منظرهای آموزشی در نظر دارد علاوه بر معرفی مفهوم و شکل جدیدی از طراحی منظر جایگاه نوین آن در توسعه فشاهای دانشگاهی با رویکرد مدیرات سبز را در طراحی های مورد انتظار متناسب با توسعه پایدار کلانشهرها ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

منظرهای آموزشی ، آینده نگری ، دانشگاه سبز ، فضاهای باز ، مدیرت سبز