تاثیر تمرینات بدنی و ذهنی بر حافظه کوتاه مدت و سرعت پردازش اطلاعات در مردان سالمند مبتلا به اختلال خفیف شناختی

مقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی تمرینات بدنی و ذهنی بر حافظه کوتاهمدت و سرعت پردازش اطلاعات در مردان سالمند مبتلا به MCI بود.روش ها: ۳۴ مرد سالمند به طور تصادفی به سه گروه تمرین بدنی (۱۱ نفر)، ذهنی (۱۱ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه انجام شد. تمرین بدنی شامل دویدن روی نوار گردان به مدت۲۰ دقیقه برای هفته اول تا چهارم و۳۰ دقیقه برای هفته پنجم تا هشتم بود. شدت تمرین به وسیله RPE بین ۱۳ تا ۱۵ تنظیم گردید. برنامه تمرین ذهنی اجرای بازی متفکر باهوش بود که به وسیله تبلت یا گوشی هوشمند در سه سطح آسان، متوسط و سخت انجام شد. متغیرهای پژوهش، قبل و بعد از تمرینات و همچنین، سه ماه پس از بی تمرینی اندازه گیری شدند. برای آنالیز داده ها از آزمون ANOVA با اندازه گیری مکرر و تست تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰۵/۰ استفاده شد.یافته ها: مقایسه نتایج پس آزمون حافظه کوتاه مدت به وسیله آزمون تعقیبی نشان داد که گروه های تمرین بدنی نسبت به کنترل (۰۱۰/۰=P) و تمرین ذهنی نسبت به کنترل (۰۰۱/۰=P) افزایش معنی داری داشتند. همچنین نتایج اندازه گیری سرعت پردازش اطلاعات آشکار کرد که این متغیر در پس آزمون در گروه تمرین ذهنی در مقایسه با تمرین بدنی (۰۳۰/۰=P) و کنترل (۰۰۱/۰=P) افزایش معنی داری داشته است.نتیجهگیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که هشت هفته تمرینات ذهنی و بدنی از اثربخشی لازم برای بهبود حافظه کوتاهمدت و سرعت پردازش اطلاعات در مردان سالمند مبتلا به MCI برخوردار هستند؛ اما در این میان، تمرین ذهنی راه کار موثرتری است.

کلیدواژه ها:

حافظه کوتاه مدت ، سرعت پردازش اطلاعات ، تمرین بدنی ، تمرین ذهنی ، اختلال خفیف شناختی ، سالمند