مقایسه اثر حاد فعالیت پلایومتریک شتابی، پلایومتریک مقاومتی و پلایومتریک معمولی بر شاخصهای آسیب عضلانی دختران فعال

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه مقایسه اثر حاد فعالیت پلایومتریک شتابی، پلایومتریک مقاومتی و پلایومتریک معمولی بر شاخصهای آسیب عضلانی دختران فعال بود. برای این منظور، ۱۰ دختر فعال به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت نمودند. هر آزمودنی در سه جلسه مجزا و به طور تصادفی و متقاطع یکی از سه تمرین پلایومتریک معمولی، پلایومتریک شتابی (بستن کش از بالا به آزمودنی) و پلایومتریک مقاومتی (بستن کش از پایین به آزمودنی) را در هر جلسه اجرا کرد. فعالیت پلایومتریک شامل سه ست ۱۰ تکرای اسکات پرشی بود. سطوح لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز قبل، بعد و ۲۴ ساعت بعد از اجرای فعالیت اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که کراتین کیناز ۲۴ ساعت بعد فعالیت نسبت به قبل فعالیت در پلایومتریک مقاومتی افزایش معنیداری داشت. لاکتات دهیدروژناز بین گروه ها و زمانهای مختلف تفاوت معنیداری نداشت. بر اساس نتایج این مطالعه می توان گفت که فعالیت پلایومتریک مقاومتی ممکن است نسبت به فعالیت پلایومتریک شتابی و معمولی آسیب عضلانی بیشتری بخصوص در روز بعد از تمرین ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

پلایومتریک ، آسیب عضلانی ، کوفتگی عضلانی تاخیری ، فعالیت ورزشی