بررسی مولفه ی معماری مدرسه با چشم انداز مدارس آینده
محل انتشار: سومین همایش ملی مدرسه آینده
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 548
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FSCHOOL03_136
تاریخ نمایه سازی: 2 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مطالعات رفتار محیطی، قدرت فضای محیطی را در تاثیرگذاری بر ساکنان به طور قابل توجهی ثابت کرده است. طراحی یک تاسیسات شهری در قالب استاندارد یک پیشنهاد چالش برانگیز به دلیل هزینه و زیرساخت ها است. مدارس نمونه بارز این تاسیسات هستند در عین اینکه مدارس نمونه ای از محیط های آموزشی هستند. با توجه به اینکه آموزش و پرورش پدیده ای چند بعدی است به طوری که تحت تاثیر عوامل متعددی پیشرفت می کند. از سوی دیگر، یادگیری فعالیت پیچیده ای است که انگیزه و وضعیت جسمانی دانش آموزان را آزمایش می کند، در همین راستا منابع آموزشی، مهارت معلمان و برنامه درسی نقش حیاتی در آموزش کودک دارند. علاوه بر این، عامل مهم دیگری نیز وجود دارد که وضعیت فیزیکی و طراحی ساختمان مدرسه تاثیر مهمی بر فرآیند آموزش و یادگیری دارد (هال، ۲۰۰۲). آموزش مقدماتی بیش از یک دهه فرآیند است و تاثیرگذارترین سال های کودکی را درگیر می کند. بنابراین تاثیر محیط مدرسه بر دانش آموزان طولانی و فشرده است مانند سایر امکانات شهری، مدارس نیز با رعایت مقررات ساختمانی شکل فیزیکی به خود می گیرند (خان و کوتارکار، ۲۰۱۲). نقش اصلی فضای مدرسه در رشد کودکان، معماران، مهندسان و دانشمندان را تشویق کرد تا سیستم های ساخت و ساز ساختمان های مدرسه موجود و امکانات تقویت آنها را تجزیه و تحلیل کنند. بررسی و تحلیل هر ساختمان می تواند به یک مطالعه یا کتابچه راهنمای یک بازسازی با کیفیت تبدیل شود. رویکرد تاسیس، نوسازی، گسترش و بازسازی آنها باید به خوبی مطالعه شده، مبتنی بر علمی باشد و اهداف روشنی داشته باشد که رضایت همه استفاده کنندگان از ساختمان مدرسه را جلب کند (نیارکو و همکاران، ۲۰۲۱). بر اساس اهمیت موضوع، مطالعه و بررسی تاثیر فضای مدرسه در حوزه آموزش حائز اهمیت می نماید. از این رو ضرورت دارد با بررسی مطالعات و پژوهش های مختلف عوامل و معیارهای اثرگذار در این خصوص گردآوری و تدوین شود تا در برنامه ریزی و سیاست گذاری برای مدارس آینده که به سمت حرفه ای شدن پیش می رود و همزمان با درک تغییرات و آینده نگر بودن برنامه ها، بحث فضای فیزیکی نیز جایگاه مناسبی پیدا کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
راضیه محمدی
کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه محقق اردبیلی،
رضا آقایی
دانشجوی دکترای تخصصی برنامه ریزی در آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی،
رعنا محمدی
کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه پیام نور تهران،
موسی محمدی
کارشناسی روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور خلخال،
فرشاد جلالی
کارشناسی مهندسی عمران، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی دانشگاه پیام نور یزد