بررسی و تحلیل نمادهای هیچ انگاری و دهری منشی در آثار نصرت رحمانی

از میان مهمترین جریانهای مسلط بر اندیشه شاعران معاصر به ویژه شاعران دهه سی شمسی و از جمله آنان نصرت رحمانی پوچ گرایی و هیچ انگاری (نیهلیسم) است که با مجموعه مفاهیم و نمادهای بسیاری از جمله مرگ، گذر زمان، یاس و نامیدی، بدبینی و... عجین شده است .از عوامل موثر در ایجاد این مفاهیم بی معنا یافتن زندگی و پوچ شمردن آن است که ریشه در عواملی مختلف، از جمله شکست های سیاسی و اجتماعی ،احساس دلزدگی نسبت به زندگی، ناکامی های زندگی و... دارد. حال اگر این عوامل را در کنار هم قرار دهیم متوجه تاثیرآنها در روحیه و اندیشه ای لطیف و شکننده بسیاری از هنرمندان خواهیم شد. مضامین دهری منشی در اشعار شاعر به ویژه در دوره اول شاعری در دهه سی، فراوانی سبکی دارد، لذت جویی با عشق های جسمانی، افیون، پوچی زندگی و مرگ اندیشی برجسته ترین مولفه های دهری منشی در شعر او می باشد. در این جستار به بررسی و تحلیل آثار نصرت رحمانی با نگاهی به تاثیر مفاهیم ونمادهای هیچ انگاری و دهری منشی (نیهیلیسم) در اندیشه ادبی او خواهیم پرداخت. روش مطالعه و بررسی منابع، کتابخانه ای می باشد. نگارش مقاله توصیفی تحلیلی با انتخاب نمونه های شعری شاعر است. جامعه آماری تحقیق اشعار نصرت رحمانی است.

کلیدواژه ها:

نصرت رحمانی ، هیچ انگاری ، مرگ ، بدبینی