بررسی عوامل موثر بر مشارکت تحصیلی

مشارکت تحصیلی سازه ای است که برای اولین بار جهت درک و تبیین افت و شکست تحصیلی مطرح گردید و به عنوان پایه و اساسی برای تلاش های اصلاح گرایانه در حوزه تعلیم و تربیت مدنظر قرار گرفت و تعاریف و مدل های مختلفی از آن ارائه شده است. مشارکت تحصیلی عبارت است از مشارکت خودآغازگرانه و هدفمند در فعالیت های تحصیلی که نشان دهنده ی نوعی سرمایه گذاری روانشناختی پایدار و تسهیل کننده ی یادگیری، همراه با حالات هیجانی مثبت، در میزان کوشش های فردی است، کوشش هایی که به دنبال ارتقاء درک یا تسلط فرد بر دانش، مهارت ها یا حرفه ای است که آموزش آن، هدف برنامه های تحصیلی می باشد. در مشارکت رفتاری، عاطفی و شناختی، استاد یک فعالیت یادگیری ارائه می دهد (مثلا یک کتاب برای خواندن، یک تکلیف برای تکمیل) و دانشجویان با نشان دادن تلاش بیشتر یا کمتر، اشتیاق کم و بیش، و تفکر و استفاده از راهبردهای پیچیده یا سطحی در حین کار واکنش نشان می دهند. اما با مشارکت عاملی، دانشجو صحبت می کند و ابتکار شخصی خود را به شیوه ای فعال و متقابل نشان می دهد. به طورکلی، دانشجویانی که به صورت عاملی مشغول هستند، در طول تجربه یادگیری، با ارائه پیشنهادات، ارائه نظرات و بیان ترجیحات، اقدام می کنند، و در انجام کار، امید دانشجو این است که ارائه دهنده محیط یادگیری (یعنی استاد) پیشنهادات او را مورد توجه قرار دهد و سپس درس را در جهتی قرار دهد که به آن مربوط شود.

کلیدواژه ها:

خودگردانی ، تعلیم و تربیت و مشارکت تحصیلی.