راز در ادب فارسی با تاکید بر اشعار مولانا

؛ «راز» و رازداری، سر و حیرت از جمله مباحثی است که در ادبیات عرفانی مورد توجه بوده است. در این تحقیق، واکاوی راز و رازداری در آثار مولوی، صورت گرفته است. نتیجهگیری تحقیق نشانگر آن است که در آثار مولوی، راز در معانی متفاوتی به کار رفته است. در عمده ی آثار مولانا، خصوصا مثنوی معنوی و دیوان شمس، واژه ی راز به معنای اصلی و لغوی خود به کار گرفته شده و معاد واژه ی «سر» استفاده شده است. معنای دیگر واژه ی راز در آثار مولوی، معانی دقیق و زیرکانه ایست که در بطن برخی از قصه ها قابل تفسیر است. همچنین راز در کلام مولوی دارای مصادیقی نیز هست. از جملهی این مصادیق می توان به وحدت وجود، اسم اعظم، عشق انسان و خدا، گذشت بی حساب پروردگار، نسبی بودن احکام فقهی، راز غفت و هوشیاری، راز سجده نکردن ابلیس و راز عشق اشاره کرد. مولوی برای افشای راز در کلامش از زبان رمزی بهره می جوید. رازداری در کلام مولانا بسیار ارزشمند و مهم تلقی شده است.

کلیدواژه ها:

راز ، رازداری ، مولانا ، سر ، زبان رمزی