ارزیابی اثر باکتری های محرک رشد بر عملکرد و کارایی مصرف آب گندم تحت تاثیرمیزان و روش آبیاری

این تحقیق واکنش گندم در برابر تنش های مختلف رطوبتی و روش های مختلف آبیاری و همچنین عکس العمل به باکتری های محرک رشد از لحاظ صفات مختلف مربوط به عملکرد و کارایی مصرف آب را طی دو سال زراعی مورد ارزیابی قرار داد. فاکتورهای آزمایش شامل رژیم آبیاری با سه سطح (آبیاری در ۴۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس در تمام دوره رشدی(کامل)، آبیاری طبیعی تا گرده افشانی و عدم آبیاری تا ۶۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس تا پایان دوره رشدی، آبیاری تا گرده افشانی در ۶۰ درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس و قطع آبیاری تا پایان دوره رشدی) روش های آبیاری با ۵ سطح (نشتی معمول، نشتی یک جویچه در میان متغیر، نشتی یک جویچه در میان ثابت، بارانی و تیپ(نواری-قطره ای)) و فاکتور سوم باکتری های افزاینده رشد با دو سطح(عدم مصرف و مصرف(تلفیق میکروباکتریوم+ ازتو باکتر+آزوسپریلیوم+ سودوموناس) بودند. نتایج نشان دادند فاکتور رژیم آبیاری بر روی عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه تاثیر معنی داری داشت به طوری که رژیم آبیاری دوم و سوم (به ترتیب با ۸۹/۷ و ۷۰/۴ تن در هکتار) باعث کاهش عملکرد دانه با کاهش به ترتیب ۳۹/۲۰ و ۵۸/۵۲ درصد شدند. روش های مختلف آبیاری بر روی صفات مختلف کمی و کیفی تاثیر گذار بود اما در روش آبیاری تیپ بیشترین کارایی مصرف آب را با ۰۰/۳ کیلوگرم بر متر مکعب نشان داد. استفاده از تلفیق باکتری باعث افزایش عملکرد بیولوژیک و دانه به ترتیب به میزان ۷۹/۹ و ۵۱/۱۳ درصد گردید.

کلیدواژه ها:

گندم ، رژیم آبیاری ، روش های آبیاری ، باکتری های محرک رشد ، کارایی مصرف آب