بررسی رابطه استرس شغلی با بیگانگی شغلی، فرسودگی شغلی و رضایت شغلی در کارکنان جمعیت هلال احمر استان مازندران

هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه استرس شغلی با بیگانگی شغلی، فرسودگی شغلی و رضایت شغلی در کارکنان جمعیت هلال احمر استان مازندران بود. این پژوهش از نظر هدف، کاریردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن را کلیه کارکنان جمعیت هلال احمر استان مازندران به تعداد ۱۳۰ نفر تشکیل می دهند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد ۱۰۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان (۱۹۹۰)، پرسشنامه بیگانگی شغلی صداقتی فرد (۱۳۸۸) ، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (۱۹۸۱)و پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت و همکاران (۱۹۸۵) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید متخصصان رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه استرس شغلی ۰/۸۱، بیگانگی شغلی ۰/۹۰، فرسودگی شغلی ۰/۸۹ و رضایت شغلی ۰/۸۷ بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین استرس شغلی با بیگانگی شغلی و رضایت شغلی رابطه معنادار و معکوس وجود دارد اما بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، بیگانگی شغلی ، فرسودگی شغلی ، رضایت شغلی