سازمانهای مردم نهاد و امنیت مشارکتی

مهمترین ویژگی سیاستگذاری کارآمد و موفق در حیطه های مختلف جوامع امروزی مشارکت محور بودن آن است. یکی از مهمترین موضوعاتی که به تبع نیازمند مشارکت مردمی است حیطه ی امنیت است. امنیت، خواه فردی، ملی یا بین المللی، در زمره مسایلی است که انسان در تمامی جوامع با آن مواجه می باشد. امنیت در معنای لغوی شامل عدم تشویش و ترس، آسودگی و اطمینان خاطر رهایی از تردید، آزادی از اضطراب و بیمناکی و داشتن اعتماد و اطمینان موجه و مستند است. با توجه به این مساله یکی از پتانسیل هایی که در دنیای کنونی برای مشارکت مردم در مسائل زندگی عمومی مطرح شده است سازمانها مردم نهاد می باشد. با توجه به این امر سوالی که در این مقاله مورد برسی قرار می گیرد این است که به طور کلی نقش سازمان های مردم نهاد به عنوان تشکل های خود جوش، غیردولتی، غیرانتفاعی و مستقل که در کنار دولت حرکت میکنند و تسهیل کننده- ی فرایندهای تحول و رشد اجتماعی و اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اداری، حقوقی و قانونی در سطح فردی و گروهی از طریق ایجاد نوعی هم افزایی، اتحاد، اتفاق و گسترش مشارکت می باشند، در تامین امنیت چگونه می- تواند مورد ارزیابی قرار گیرد؟. با توجه به کارکردهای سازمان های مردم نهاد از جمله؛ اطلاع رسانی و آگاه- سازی عمومی و افزایش ارتباطات میان شهروندان جوامع، بسیج و جلب مشارکت های مردمی حول محور علایق متنوع آنها، جذب سرمایه ها و منابع کوچک مردمی، ایجاد، گسترش و تقویت هماهنگی بین دولت و مردم، فرضیه ی پژوهش حاضر این است که کارکردهای سازمان های مردم نهاد می توانند منبع ارزشمندی برای اطلاع رسانی و آگاه سازی مردم و دسترسی آنها به کانال های ارتباطی مردمی، بسیج مردم، و جلب همکاری آنها در کنترل بحران های امنیتی کشور به شمار میروند. در این مقاله سعی خواهد شد با استفاده از منابع کتابخانه ای و با استفاده از روش تحلیلی- تبیینی نقش سازمان های مردم نهاد در کنترل و مدیریت امنیت مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، سازمانهای مردم نهاد ، جامعه ، امنیت مشارکتی