تاثیر شیوع جهانی بیماری کرونا بر گرایش نظام داوری بین المللی به انعقاد موافقتنامه ها و شروط داوری مجازی و اجرای تعهدات ناشی از آنها

داوری ازجمله شیوه های حل وفصل مسالمت آمیز اختلاف در دعاوی ملی و بین المللی محسوب می شود. در عصر کنونی، مقوله داوری تجاری بین المللی به جهت فرآیند رسیدگی سریع و کاهش نسبی هزینه های فیصله اختلافات، اهمیت ویژه ای یافته که ازجمله مباحث مرتبط با آن، مبحث انعقاد موافقتنامه داوری و شرط داوری در فضای مجازی و چگونگی اجرای تعهدات ناشی از آنها در فضای مزبور است. به دلیل چالش هایی که در فرآیند انعقاد موافقت نامه های داوری سنتی تاکنون مطرح بوده و به ویژه با شیوع گسترده بیماری کرونا (کووید- ۲۰۱۹ ) و اختلال در نظم جامعه داوری، مطلوب آن است که انعقاد موافقت نامه های داوری در فضای مجازی بهعنوان یک شیوه انعقاد موافقت نامه غیرحضوری، گسترش یافته تا تاثیر به سزایی در نظم نوین نظام داوری بین المللی داشته و الگوی مناسبی نیز جهت بهبود فرآیند انعقاد موافقت نامه های حل وفصل اختلاف و به ویژه موافقت نامه ها و شروط داوری باشد. پیشرفت در حوزه فناوری فضای مجازی و ایجاد تحول بنیادین در عرصه حقوق داوری بین المللی و بالاخص، افزایش سهولت و سرعت تجار طرف اختلاف در فرآیند انعقاد موافقت نامه داوری مجازی و درج شرط داوری در قراردادهای مجازی و متعاقب آن، ایفای تعهدات قراردادی ناشی از آنها، هدف نگارش این مقاله است که به روش توصیفی – تحلیلی نگاشته شده است. با وجود این بیماری خطرناک و درنتیجه، بروز چالش های جدی در تعامل حضوری موثر طرفین درگیر امر داوری با یکدیگر، انعقاد موافقتنامه داوری و نیز درج شرط داوری در فضای مجازی و اجرای تعهدات حاصل از آنها از لحاظ قانونی و قضایی امری مجاز می باشد، منتها به علت فقدان قوانین و مقررات صریح در بحث مطروحه در حوزه حقوق داخلی، قوانین و مقررات حاکم بر داوری سنتی به مرحله اجرا گذاشته خواهند شد.

کلیدواژه ها:

داوری مجازی ، انعقاد موافقتنامه داوری مجازی ، درج شرط داوری مجازی ، اجرای تعهدات داوری مجازی ، بیماری کرونا