ویژگیهای روانشناسی مثبت نگر در سیره قهرمانان واقعه عاشورا

روانشناسی مثبتگرا اصطلاحی است برای مطالعه احساسات مثبت، ویژگیهای شخصیتی مثبت و نهادهای توانمند، میباشد. یافته های تحقیقات روانشناسی مثبتگرا برای تکمیل، نه جایگزینی از راه دور، آنچه در مورد رنج، ضعف و بینظمی انسان شناخته شده است، در نظر گرفته شده است. هدف این است که درک علمی کاملتر و متعادل تری از تجربه بشری داشته باشیم. در یک دوره زمانی نسبتا کوتاه، روانشناسی مثبتگرا به حوزه هایی فراتر از روانشناسی و به حوزه های تحقیقاتی بین رشته ای (به عنوان مثال، آموزش، بهداشت عمومی، علوم سیاسی، علوم مذهبی و مدیریت) گسترش یافته و بر طیف گستردهای از فعالیتهای انسانی تاثیر گذاشته است. علیرغم رشد سریع در تحقیقات و تحقیقات، ادراکات روانشناسی مثبت بهعنوان خودیاری غیرعلمی و روانشناسی مطبوعاتی رایج در طول زمان ادامه یافته است.فراموشی گذشته ی تاریک افراد و عدم قضاوت در مورد آنها نوعی مثبت نگری نیاز دارد، احترام به انسانها و پرهیز از پیش داوری عجولانه نوعی بستر سازی تربیتی در راستای هدایت انسانهاست. امام حسین (ع) بهعنوان یک مربی آگاه با توجه به این اصل مهم و به کارگیری شیوه های تربیتی مناسب زمینه را برای هدایت افراد فراهم میکردند. سیره، رفتارهای نسبتا ثابت و ضابطه مند است. سیره اخلاقی و تربیتی معصومین (ع) هرگونه عمل و رفتاری است که از معصوم (ع) در محیط فردی، اجتماعی و تربیتی به منظور خودسازی یا اثرگذاری بر دیگران، سر زده است به گونه که هر کدام در قلمرو کاربردی خود، میتواند منشا استخراج سبک و روش کلی رفتار قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، امام حسین ، حضرت زینب ، شجاعت.