اثربخشی آموزش مثبت نگری بر خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان دوره اول متوسطه

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر تهران بود. روش این پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. از میان جامعه آماری تعداد ۴۰ دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و در ادامه به روش تصادفی در قالب دو گروه آزمایش ۲۰) نفر) و کنترل ۲۰) نفر) گمارش شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی سواری و عربزاده (۱۳۹۲) استفاده شد. آموزش مثبت نگری به صورت ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه شد. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که آموزش مثبت نگری سبب افزایش خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان پسر شده است .(P<۰.۰۱) با توجه به نتایج این پژوهش میتوان گفت، آموزش مثبت نگری رویکردی مفید در جهت افزایش خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

آموزش مثبت نگری ، خودتنظیمی تحصیلی ، دانش آموزان پسر