اثر بخشی روان درمانی شناختی - تحلیلی مبتنی بر روابط ابژه بر سازمان شخصیت و تکانشگری در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

مقدمه : اختلال شخصیت مرزی یک اختلال روانی رایج است که با میزان بالای خودکشی ، اختلال عملکردی شدید، نرخ بالای اختلالات روانی همراه است و با استفاده زیاد از درمان و هزینه های بالا برای جامعه مرتبط است . مطالعه حاضر با هدف اثر بخشی روان درمانی تحلیلی مبتنی بر روابط ابژه بر سازمان شخصیت و تکانشگری در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام پذیرفت . مواد و روش کار: این پژوهش از نوع تجربی است و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به بیمارستان فارابی کرمانشاه در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند؟ ۴۰ زن مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول۱۲ جلسه روان درمانی شناختی - تحلیلی مبتنی بر روابط ابژه را دریافت کردند، گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه بالینی ساختار یافته ، پرسشنامه سازمان شخصیت کرنبرگ(۲۰۰۲)، پرسشنامه های تکانشگری بارات (۲۰۰۴) استفاده شد. داده ها با کمک آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمره پس آزمون متغیرهای وابسته با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارتی می توان گفت که استفاده از رواندرمانی شناختی تحلیلی مبتنی برروابط ابژه به طور معنی داری موجب سازماندهی شخصیت و تکانشگری ، در مرحله پس آزمون شده است . بحث و نتیجه گیری : اثر بخشی روان درمانی شناختی - تحلیلی مبتنی بر روابط ابژه بر سازمان شخصیت و تکانشگری در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی موثر بوده است .

کلیدواژه ها:

روان درمانی تحلیلی مبتنی بر روابط ابژه ، سازمان شخصیت ، تکانشگری ، اختلال شخصیت مرزی