یادگیری سیار و توسعه ی سیستم های آموزشی هوشمند در مدارس

رویکرد یادگیری در هر زمان و مکان، با پیشرفت فناوری های بی سیم و یادگیری سیار تا حد زیادی به واقعیت پیوسته است . یادگیری سیار، مدلی از یادگیری الکترونیکی است که از طریق فناوری های سیاری چون تلفن همراه، پخش کننده های صوتی و کتاب های الکترونیکی صورت می گیرد و فرصتی برای محیط های یادگیری مشارکتی شخصی ، غیررسمی و دانش آموز محور فراهم نموده است . در این میان، هوشمندسازی مدارس از طریق متنوع سازی شیوه های آموزش، فرصت خوبی برای رشد یادگیرندگان فراهم می کند و با تلفیق یادگیری سیار تغییرات اساسی در فرآیند یاددهی -یادگیری به دنبال خواهد داشت . هدف این مقاله ، بررسی یادگیری سیار و نقش آن در توسعه سیستم های آموزشی هوشمند در مدارس است . پژوهش حاضر از نوع کتابخانه ای با مرور مطالعاتی تحقیقات انجام شده و مقالات چاپ شده در پایگاههای معتبر داخلی و خارجی است . یافته های مطالعات انجام شده نشان می دهد که کاربست یادگیری سیار در سیستم های آموزشی هوشمند، می تواند محیط آموزشی جدیدی را بوجود آورد، روش هایی نوین برای تدریس فراهم کند، روابط سنتی دانش آموز و معلم را تغییر دهد و در نهایت کیفیت آموزش را بهبود بخشد. از این رو، می توان یادگیری سیار را به عنوان ابزاری بالقوه برای تغییرات و نوآوری در مدارس در نظر گرفت .

کلیدواژه ها:

یادگیری سیار ، توسعه ، مدارس هوشمند ، سیستم های آموزشی .