اثربخشی رواندرمانی مثبت نگر بر افکار منفی تکرار شونده زوجین دارای روابط فرازناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر افکار منفی تکرار شونده زوجین دارای روابط فرازناشویی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق بع لت خیانت همسرخود درر شهر زاهدان در سال ۱۴۰۲ بود که به روش نمونه گیری در دسترس۳۰زوج از آنها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه، برنامه رواندرمانی مثبت نگر را در ۶جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت . جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس افکار منفی تکرار شونده (مک اوی و همکاران، ۲۰۱۰)، و پرسشنامه گرایش به روابط خارج از ازدواج (شیردل، ۱۳۸۵) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرر افکار منفی تکرارشونده، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاص از پژوهش می توان اظهار کرد که رواندرمانی مثبت نگر براکاهش افکارمنفی تکرارشونده زوجین دارای روابط فرازناشویی شده است . بنابراین ، رواندرمانی مثبت نگر می تواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و افکار منفی زوجین در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

رواندرمانی مثبت نگر ، افکارمنفی تکرارشونده ، روابط فرازناشویی