بررسی فقهی و آثار تربیتی و روانشناختی تبعیض بین فرزندان

تربیت نیازمند توجه به اصول دقیق و رعایت روش های ظریف و لطیف می باشد عدم توجه به روش های درست و صحیح تربیتی باعث گرفتار شدن در روشهای آسیب زا خواهد شد. یکی از این روشهای آسیب زا در تعامل والدین با فرزندان تبعیض میباشد پژوهش حاضر با پارادایم تفسیر گرایی و به روش کیفی ابتدا به تحلیل متون روایی پرداخته و با استناد و تحلیل از آنها به بررسی فقهی تبعیض میان فرزندان پرداخته است و ادله بحث را تحت سه عنوان وجوب مساوات، جواز تبعیض و استحباب عدالت مقوله بندی شده؛ مساوات در موقعیتی اعمال می شود که نیاز ها مشترک و توانایی ها یکسان باشد، جواز تبعیض با توجه به اصل تفاوت های فردی لحاظ می شود و استحباب عدالت بنابر دلیل عقلی و احکام مستفاد از روایات به دست می آید. در مرحله بعد با واکاوی منابع تربیتی و روانشناختی با روش توصیفی تحلیلی به آسیب های تربیتی و روانشناختی تبعیض پرداخته شد که نتایج نشان داد کاهش عزت نفس و اعتماد بنفس ، محرومیت از محبت ، انزوا و دوری از اجتماع، نفرت و فاصله گیری از والدین ، کینه توزی و انتقام جویی ، حسادت و نگاه منفی به جنس خود و جنس مخالف از آسیب های تربیتی و روانشناختی تبعیض می باشد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، روش آسیب زا ، تبعیض ، عدالت ، فرزندان ، والدین