پیش بینی کمک طلبی تحصیلی بر اساس خود تنظیمی و مسئولیت پذیری در میان دانش آموزان مقطع متوسطه دوم کرمانشاه

هدف این پژوهش پیش بینی کمک طلبی تحصیلی بر اساس خودتنظیمی و مسئولیت پذیری در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم استان کرمانشاه بود.روش اجرای پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم استان کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۱۰-۱۴۰۲۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مسئولیت پذیری روانشناختی کالیفرنیا (cpI) ، خودتنظیمی بوفارد و کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریج (۱۹۹۷)استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در آمار توصیفی از (میانگین و انحراف استاندارد) و درآمار استنباطی از (همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش همزمان) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین خودتنظیمی و مولفه های آن با کمک طلبی تحصیلی (۰۱/۰p< ،۵۹/۰ (r= و مسئولیت پذیری و مولفه های آن با کمک طلبی تحصیلی رابطه مثبت و رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین مولفه های خودتنظیمی و مولفه های یادگیری مسئولیت پذیری قدرت پیش بینی کمک طلبی تحصیلی را دارند.از یافته ها استنباط می شود که خودتنظیمی و مسئولیت پذیری از متغیرهای مهم و مرتبط با کمک طلبی تحصیلی می باشند. بنابراین ، برای افزایش رفتار کمک طلبی دانش آموزان پیشنهاد می شود، در محتوای کتاب های درسی و آموزش های مدارس به خودتنظیمی و مسئولیت پذیری توجه شود.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، مسئولیت پذیری ، کمک طلبی تحصیلی