اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر میل به انزوا نوجوانان طلاق

هدف اصلی پژوهش تعیین اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر میل به انزوا نوجوانان طلاق بوده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان دختر مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر کرج در سال ۱۴۰۱ بوده اند. از بین جامعه آماری، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، و به طور تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه میل به انزوا برای گردآوری داده ها استفاده شد. به گروه آزمایش ۸ جلسه ۱ و نیم ساعته درمان شناختی رفتاری ارائه شد و به گروه کنترل آموزشی داده نشد. روش تجزیه و تحلیل داده های پژوهشی از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. یافته ها نشان داد درمان شناختی – رفتاری منجر به کاهش نمره میل به انزوا در گروه آزمایش شده است. در نتیجه درمان شناختی – رفتاری بر میل به انزوا نوجوانان طلاق تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی – رفتاری ، میل به انزوا ، نوجوانان طلاق.