کنترل بیولوژیکی بیماری پوسیدگی زغالی سویا ناشی از Macrophomina phaseolina با استفاده از Trichoderma harzianum

در این تحقیق اثر بازدارندگی جدایه آنتاگونیست Trichoderma harzianum T۱۰۰ روی قارچ Macrophomina phaseolina، عامل پوسیدگی زغالی سویا در شرایط آزمایشگاه و گلخانه بررسی شد. در آزمون کشت متقابل جدایه آنتاگونیست بعد از متوقف کردن رشد بیمارگر به میزان ۳/۵۵ درصد، شروع به پیشروی، استقرار و اسپورزایی روی میسلیوم­های آن نمود. بررسی میکروسکوپی ناحیه تقابل ریسه­های آنتاگونیست و بیمارگر مشخص کرد که آنتاگونیست پس از نفوذ به سلول­های هیفی بیمارگر، درون آن­ها پیشروی کرده و موجب تخریب سلول­های هیفی M. phaseolina گردیده است. ترکیبات فرار تولید شده توسط جدایه T۱۰۰ علاوه بر اینکه از رشد میسلیومی بیمارگر به میزان ۲/۱۲ درصد جلوگیری نمود، باعث کاهش تولید میکرواسکلروت نیز گردید. در شرایط گلخانه­ای جدایه آنتاگونیست در حضور بیمارگر باعث کاهش اثرات سوئ آن شد که افزایش وزن تر و خشک ریشه به میزان ۵/۵۷ درصد و ۶/۵۳ درصد و وزن تر و خشک اندام­های هوایی به میزان ۹/۲۲ درصد و ۸/۱۱ درصد در مقایسه با شاهد را موجب گردید. کاهش پوشش میکرواسکلروتی سطح ریشه و ساقه میزبان به میزان ۵/۶۲ درصد در خاک سترون در مقایسه با شاهد نوید بخش کار آمد بودن آنتاگونیست در کاهش اینوکلوم اولیه و موثر بیمارگر برای سال زراعی آتی می­باشد.

کلیدواژه ها:

کنترل بیولوژیک ، پوسیدگی زغالی ، Trichoderma harziaanum T۱۰۰ وMacrophomina phaseolina