سنجش میزان آمادگی ازدواج جوانان در شهر تهران
محل انتشار: چهارمین کنگره ملی انجمن علمی روانشناسی خانواده ایران با عنوان: ازدواج موفق و فرزندپروری سالم
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 127
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FPAICONG04_030
تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: آمادگی برای ازدواج گام مهمی در تصمیم گیری برای ازدواج است و می تواند به عنوان ارزیابی خود فرد در رابطه با ظرفیت ها و منابع وی برای رسیدگی به خواسته ها و چالش های زندگی زناشویی در نظر گرفته شود. این یکی از مهم ترین جنبه هایی است که رضایت زناشویی را در آینده تعیین می کند و در رفتار زناشویی افراد نقش بسزایی دارد. آگاهی از میزان آمادگی ازدواج جوانان در مولفه های مختلف می تواند نقش مهمی در تدوین سیاست ها و برنامه ها برای ازدواج موفق و تحکیم خانواده داشته باشد. در این راستا هدف پژوهش حاضر سنجش میزان آمادگی ازدواج جوانان شهر تهران بوده است.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی بوده و به روش پیمایش انجام شده است. جامعه آماری شامل دختران و پسران مجرد در سن ازدواج ساکن شهر تهران بوده که از بین آنان تعداد ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله-ای انتخاب شده اند. مشارکت کنندگان شامل ۲۳۰ دختر و ۱۵۴ پسر بوده اند. داده ها با استفاده از پرسشنامه آمادگی ازدواج قلیلی (۱۳۹۱)، شامل ابعاد آمادگی فردی، آمادگی بین فردی و آمادگی زمینه ای با ۱۱ مولفه جمع-آوری شده که در مجموع دارای ۷۱ گویه با مقیاس پنج درجه ای، از کاملا (۴) تا اصلا (۰) است. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و از طریق نرم افزار SPSS ۲۵ انجام شده است.یافته ها: بیشترین فراوانی به ترتیب مربوط به آمادگی ازدواج زیاد (۴۵%)، متوسط (۳۴.۶%)، بسیار زیاد (۱۸.۶%) بوده است و درصد بسیار کمی (۱.۸%) از مشارکت کنندگان آمادگی ازدواج خود را کم ارزیابی کرده اند. میانگین نمره کلی آمادگی ازدواج (استاندارد شده در بازه ۰ تا ۱۰۰) ۶۶.۴۸ با انحراف استاندارد ۱۴.۴۵ بوده است. بیشترین میانگین مربوط به آمادگی روانشناختی (۷۱.۲۲) بوده و پس از آن به ترتیب آمادگی اخلاقی (۷۰.۳۱)، آمادگی شخصیتی (۶۸.۱۳)، مدیریت هیجان (۶۷.۷۰)، آمادگی جسمی (۶۷.۴۹)، آمادگی اجتماعی (۶۷.۴۴)، آمادگی خانوادگی (۶۷.۲۰)، کفایت عقلی (۶۶.۶۹)، نقش های مربوط به خانواده (۶۴.۸۶) و مهارت ارتباطی (۶۴.۷۳) قرار گرفته است و کمترین آمادگی نیز مربوط به آمادگی مالی (۵۰.۲۶) بوده است.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها با توجه به این که از بین یازده مولفه آمادگی ازدواج، آمادگی مالی با اختلافی قابل توجه نسبت به سایر مولفه-ها، کم ترین نمره میانگین را داشته است، ضرورت دارد برای آمادگی ازدواج و ترغیب جوانان به ازدواج، در سیاستگذاری و برنامه ریزی ها در این حوزه، ارائه راهکارهایی مناسب برای ایجاد آمادگی مالی به طور ویژه مورد توجه قرار گیرn.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهره روشنی
استادیار، دانشگاه الزهرا(س)، تهران
سیده فاطمه موسوی
دانشیار، دانشگاه الزهرا(س)، تهران
منصوره زارعان
استادیار، دانشگاه الزهرا(س)، تهران