اثربخشی برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر کاهش تفکرات غیر منطقی و پرخاشگری دانش آموزانپسر پایه ششم دبستان شهرستان مبارکه

هدف از این پژوهش اثربخشی برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر کاهش تفکرات غیر منطقی و پرخاشگریدانشآموزان پسر پایه ششم دبستان شهرستان مبارکه بود. روش پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی و روشتحقیق از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از دانشآموزان پسر پایه ششم ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. جهت انتخاب افراد مورد آزمون از روش نمونه گیری دسترس استفاده شد. حجم نمونه در این پژوهش برابر با تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان پسر مقطعششم ابتدایی در شهر مبارکه بود. ابزار پژوهش پرسشنامه پرخاشگری ۲۱ سوالی شهیم ۱۳۸۸ و پرسشنامه ۲۸سوالی باورهای غیرمنطقی داوودی و همکاران ۱۳۸۷ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیلکوواریانس چند متغییری، رابطه آموزش فلسفه بر کودکان بر کاهش باورهای غیرمنطقی و تنظیم هیجانی در دو گروه کنترل و آزمایش استفاده شد. سطح معنی داری در همه ی آزمون ها P<۰/۰۵ بیانگر این است که بین گروه های کنترل و آزمون، حداقل در یکی از مولفه های باورهای غیرمنطقی و پرخاشگری تفاوت معنی دار وجوددارد. نتایج نشان داد که اندازه اثر برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر باورهای غیرمنطقی و پرخاشگری ۹۴درصد می باشد. برنامه آموزش فلسفه بر کودکان سبب کاهش مولفه های باورهای غیرمنطقی (خودکم بینی وناامیدی، باورغیرمنطقی وابستگی، باورغیرمنطقی همرنگی، باورغیرمنطقی حمایت از جانب دیگران، باورغیرمنطقی نابردباری در برابر ناکامی و باورغیرمنطقی نابردباری در برابر ناراحتی و نگرانی( شده است. برنامهآموزش فلسفه بر کودکان همچنین سبب کاهش پرخاشگری (پرخاشگری جسمانی پرخاشگری رابطه ای پرخاشگری واکنشی کلامی، پیش فعال) شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش فلسفه به کودکان ، باورهای غیر منطقی ، پرخاشگری