اثر سطوح مختلف سیلی مارین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و وضعیت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سیلی مارین بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و وضعیت آنتی اکسیدانیجوجه های گوشتی انجام شد. برای این منظور ۱۲۰ قطعه جوجه گوشتی به ۳ تیمار آزمایشی با ۴ تکرار (هر تکرار شامل ۱۰ قطعهجوجه گوشتی) در قالب طرح کاملا تصادفی اختصاص یافت. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح سیلی مارین (۰ ، ۱۰۰ و ۲۰۰میلیگرم در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج آزمایش نشان داد، استفاده از ۲۰۰ میلیگرم سیلی مارین در کیلوگرم جیره، وزن روزانهجوجه های گوشتی را در دوره آغازین و کل دوره پرورش به طور معنی داری کاهش داد. همچنین، استفاده از این مقدار سیلی مارینباعث افزایش معنیدار ضریب تبدیل غذایی در دوره آغازین (P<۰/۰۵)، رشد (P<۰/۰۵) و کل دوره آزمایش (P<۰/۰۱) درجوجه های گوشتی شد. بر طبق نتایج این آزمایش استفاده از ۱۰۰ میلیگرم سیلی مارین باعث افزایش معنیدار درصد وزن نسبیلاشه (P<۰/۰۱) و ۲۰۰ میلیگرم سیلی مارین درصد وزن نسبی سینه را به طور معنی داری افزایش داد (P<۰/۰۵). همچنین،افزودن سیلی مارین به جیره (۲۰۰ میلیگرم در کیلوگرم جیره) باعث افزایش معنی دار مقدار مالوندی آلدهید (P<۰/۰۵) و نسبتهتروفیل به لنفوسیت (P<۰/۰۱) و کاهش معنی دار فعالیت سوپراکسید دسموتاز (P<۰/۰۵) در جوجه های گوشتی شد. نتایج اینآزمایش نشان میدهد، استفاده از سیلی مارین در جیره جوجه های گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، اگرچه باعث بهبود وزننسبی لاشه و سینه شد و به طور شایان توجهی فراسنجه های چربی خون و چربی شکمی را کاهش داد، اما جهت حفظ تعادلاکسیداتیو پرنده، نیازمند توجه بیشتر در انتخاب مقدار، مدت زمان استفاده از سیلی مارین و شرایط پرورش پرنده (تنش، بیماری)جهت بهره گرفتن از حداکثر قابلیت این ترکیب دارد.

کلیدواژه ها:

سیلی مارین ، عملکرد ، خصوصیات لاشه ، وضعیت آنتی اکسیدانی ، جوجه گوشتی