مروری بر روشهای تولید نانوامولسیون ها و کاربرد آنها در صنایع غذایی

نانوامولسیون ها سیستم های پراکنده ی کلوئیدی هستند که از نظر ترمودینامیکی نا پایدارند و از دو مایع غیرقابل امتزاج ترکیب شده با عواملامولسیون کننده (سورفکتانت ها و سورفکتانت های همراه) برای تشکیل یک فاز تشکیل شدهاند. نانوامولسیون ها به طور گسترده در داروسازی وصنایع غذایی مورد بررسی قرار گرفته اند. نانو امولسیون ها به دلیل توانایی شان در حل کردن ترکیبات غیر قطبی و ایجاد پیوندهای کووالانسیدارای ترکیبات غیرقطبی بیشتری بوده و به دلیل افزایش نسبت سطح به حجم قطرات، در مقایسه با سایر امولسیون ها، پتانسیل بیشتری برایریزپوشانی ترکیبات موثره مولد عطر و طعم دارند، از این جهت در مواد غذایی مایع که امکان دوفاز شدن ماده ی افزودنی مایع به ماده غذاییاصلی وجود دارد، تبدیل کردن به نانو امولسیون بسیار کاربردی می باشد. عمده ترین روشهای تولید نانوامولسیون ها به دو روش کم و پر انرژیتقسیم می شوند و سپس هر کدام از این روشها زیر شاخه های خود رادارند مثل : فراصوت، میکروسیال سازی، امولسیون سازی خود به خودیودیگر روش های تولید امولسیون را بررسی خواهیم کرد. همینطور در مورد کاربرد نانوامولسیون ها در مواد غذایی ودلیل به کاربردنشان را درصنایع غذایی بررسی خواهیم کرد. در این مقاله مروری قصد داریم که روشهای تولید نانوامولسیون ها اعم از روش های تولید پر انرژی و کمانرژی و همچنین و کاربرد نانو امولسیون ها و فوایدشان را بر ماندگاری و کیفیت مواد غذایی بررسی کنیم.

کلیدواژه ها:

نانوامولسیون ، کاربرد ها ، کلوئیدی ، روش پرانرژی ، روش کم انرژی